JA NIE JEZDEM TYM CŻYMŹ, SOFO KOPIETO
*Obruszył się na słowa kobiety i wyprostował w plecach, że aż zaskrzypiało, i posypała się stara kora, zastąpioba przez nową, twardą niczym stal lub kamień. Duże, bystre ale jednocześnie nierozgarnięte ślepia spoczęły wpuerw na elfce, a następnie na czarodziejce. Graak czuł od niej moc, zawsze ją wyczuwał, w końcu był istotą magiczną. Podrapał się po boku palcami wielkości muskularnych ludzki ramion,  i przestąpił z nogi na nogę.*
DLACZEMU WASZE MOJA PRzSZESZKACAĆ? GRAAK NIE LUBIĆ TŁUMY. CZUJE SIEM FTEDY TAKI MAŁY
*Rzekło siedmio metrowe żywe drzewo.*

*Gdy w końcu na szlaku nie ostał się ni jeden żywy człowiek, dopiero wtedy stwór zwolnił, a następnie zaprzestał atakowania w dzikiej furii. Sapał głośno,  że aż powietrze wokół drżało a głos rozchodził się daleko. Pierwsze z odważnych zwierząt poczęły zlatywać na gałęzie drzewca, a cała jego "flora" wracać fo normy. Olbrzym odwrócił się w miejscu, a jego zielone ślepia spoczęły na grupce zabitych łuczników i......Dh'oine? Sam nawet nie pamiętał by zabił tamten zespół strzelców,  ale widać ominął jednego z nich. Gdy podszedł, a ziemia przestała drgać pod jego krokami, drzewiec pochylił się w przód i przyjrzał nieznajomej. Wciągnął powietrze zębistym otowrem, przy okazji wypuszczając w osobę chmurę zielonych zarodników, będących tym co zawsze wydycha.*
KIM JEZD TFOJA HM? TFOJA TO NIE DH'OINE, TWOJA TO JE CO INNEGO. MOJA ZNAĆ TEN ZABAH. JURZ GO GDZIIŹ CZUDŹ. APE NO PAMINTAM GDZI. HMMMM.

Uciekać!  Uciekać jak najszybciej!!! To... to coś jest tuż za nam.....ŁAAAAAAAAAAAAAA!
*To była masakra, a wszystko co po niek pozostało to rozkopana ziemia, powalone głazy, zniszczone wozy i porozgniatani ludzie. Wielki, drzewo podobny kształt poruszył się na trakcie przy okazji płosząc stado Nekkerów i jednego Zgnilca, przyciągniętych zapachem krwi i odgłosami walki. Zielone ślepia zajaśniały w mroku jali tworzył dacg lasu. Ogromne niczym pnie nogi ruszyły przed siebie w marszu, którego nic nie zatrzyma. Skrzypienie kory i jęczenie drewna towarzyszyło istocie przy każdym ruchu. Wielgachne łapska, albo konary poruszały się miarowo, a na wystających ptakówców" istoty usiadła rozwrzeszczana rodzina kruków, kilka sów i pare pomniejszych ptaków. Na barkach oraz głowie pezycupnęły sobie wiewiórki i polne myszy, a w dziuplacg i załamaniach kory kryły się leśne licha, maleńkie magiczne stworzonka z lasu. Na drodze pojawiło się kilku ludzi, a sekundę później,  las rozdarł wrzask o sile gromu.*
- DH'OOOOOOOINE ŁAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!