Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach - Vicovarczyk na służbie Nilfgaardu, wnuk Gruffyda i Evivy, syn seneszala Ceallacha i Mawr, brat Aililla i Dherana.
W cesarstwie nosił tytuł grafa i mimo młodego wieku służył w oddziałach do zadań specjalnych.
Miał za zadanie pojmać księżniczkę Cirillę podczas oblężenia Cintry przez wojska cesarstwa, lecz jego misja zakończyła się niepowodzeniem. Popadł w niełaskę cesarza; na skutek poniesionej klęski i paru nieopatrznie wykrzyczanych słów kilka lat spędził w lochu. Dostał jednak kolejną szansę.
Po raz drugi miał podjąć próbę pojmania Ciri podczas przewrotu na Thanedd, lecz i tym razem jego starania zakończyły się fiaskiem (to właśnie wtedy Geralt po raz pierwszy darował mu życie). Popadł wówczas w całkowitą niełaskę cesarza i był oficjalnie poszukiwany przez Nilfgaard. Do imperium wysłał go, spętanego, Isengrim Faoiltiarna, lecz przypadkowo uwolnił go wiedźmin, gdy Cahira przekazywano z rąk havekarów w ręce nilfgaardzkich żołnierzy (wtedy Geralt drugi raz darował mu życie). Cahir ruszył za wiedźminem, gdyż chciał się do niego przyłączyć w celu odnalezienia Ciri. Ostatecznie udało mu się dołączyć do drużyny Geralta, zaraz po tym, jak wiedźmin uciekł z niewoli w cintryjskim obozie.
Przypadkowo uczestniczył w bitwie o most na Jarudze, dowodząc wraz z Geraltem częścią rejterujących oddziałów królowej Meve z Lyrii.
Raniony w głowę i trawiony gorączką Cahir wyznaje, że, podobnie jak wiedźmin, miewa sny o Ciri, tyko że w jego przypadku księżniczka występuje jako dorosła kobieta. Wtedy też Vicovarczyk przyznaje, że zakochał się w Ciri. Powodowany właśnie tym uczuciem zgodził się na zrealizowanie misji sprowadzenia Ciri do Nilfgaardu. Tylko w ten sposób miałby jakiekolwiek szanse na widywanie się z nią.
Zginął w potyczce z Bonhartem, podczas uwalniania Ciri z rąk Vilgefortza w cytadeli Stygga. Oddał życie, broniąc ukochanej.
